
Benim adım Nazlı. Trabzon’un Ortahisar’ında yaşıyorum. Kimseye görünmeden geçip gitmeyi öğrendim burada. Dar sokaklar, taş duvarlar, birbirine yaslanmış eski evler… Hepsinin arasında ben de varım. Ama kimse farkında değil. Burada hayat geceyle başlar benim için. Gündüzleri insanlar çarşıda pazarda dolanırken, ben perdeleri sıkıca kapatır, sessizce beklerim. Telefon çalar, bir adres verilir, kalkar giderim. Gülümserim, susarım, sonra yine evime dönerim. Ortahisar kalabalık ama yalnız bir yer. Herkes birbirini tanır ama kimse kimsenin acısını bilmez. Ben de uzun zaman önce acımı anlatmayı bıraktım zaten. Bir gün karşıma yaşlı bir teyze çıktı. Bana dikkatlice baktı, sonra sadece şu cümleyi kurdu: “Evladım, senin gözlerinde hâlâ ışık var… ama çok derinlerde.” İçim yandı. Çünkü ben o ışığı nereye sakladığımı bil... okumaya devam et

Adım Zeynep. Ama herkes beni farklı bir isimle tanır. Kartvizitim yok, tabelam da. Sadece bilen gelir, sessizce gelir… ve sessizce gider. Trabzon’un dar bir sokağında, ikinci katta küçük bir odada çalışıyorum. Masaj yapıyorum. Ama sadece ellerimle değil… bazen bir omza, bazen bir kalbe dokunuyorum. İnsanlar zannediyor ki biz sadece bedene dokunuruz. Oysa çoğu gelen, en çok ruhunun ağrısını getirmiş olur. Gözlerinden belli olur—yorgunluk, özlem, sessizlik… Ve ben, o ağrıyı anlayacak kadar çok şey gördüm. Ben bu işe “masaj yaparak” başladım. Eğitimsizdim ama içgüdülerim güçlüydü. Sonra bazıları, “özel hizmet ister misin?” diye sordu. Başta hayır dedim. Sonra günler geçti, faturalar geldi, çocuğumun okul parası geldi, yalnızlık geldi… Ve ben “evet” demeyi öğrendim. Şimdi o odada, mav... okumaya devam et

Görünmeyen Kadın – Trabzon’da Bir Gece Adım Elif. Ama kimse bilmez gerçek adımı. Bu şehirde adlar önemini yitiriyor bir yerden sonra. Trabzon’un taş sokaklarında yürürken, insanlar ya gözlerini kaçırır ya da uzun uzun bakar—ama ikisi de aynı şekilde can yakar. Her şey dört yıl önce başladı. Kocam öldükten sonra ne bir destek, ne bir el uzandı. Küçük bir oğlum vardı, hasta. Ne yapsaydım? Temizlik işlerinde yetmiyordu. Geceleri ağlarken hep bir çıkış yolu aradım. O yol, beni bu hayata çıkardı. İlk gün çok zor geçti. Ayaklarım geri geri gidiyordu, yüreğim kıyılmış gibiydi. Ama çocuğumun nefes alması, bir mama kutusu, bir ilaç şişesi, bir battaniye… Bunlar bana ‘devam et’ dedi. Ve ettim. Şimdi çoğu gece, Trabzon’un sahil yolunda bir otelin ışığı altında beklerken aynaya bakar gibi ş... okumaya devam et

Trabzon’da Bir Kadın Olarak Yaşamak Ben adımı vermeyeceğim. Gerek de yok zaten. Bu şehirde beni tanıyan da var, tanımak istemeyen de… Trabzon’un dar sokaklarında, geceleri daha sessiz olan kaldırımlarında yürürken kimseye görünmemeye çalışırım. Ama yine de fark edilirim. Çünkü kadın olduğum için değil, “hayat kadını” olduğum için. Kimseye hesap vermek zorunda değilim ama anlatmak istedim. Bu yola mecbur kaldım demeyeceğim—mecburiyetin binbir hali var. Kimi için borç, kimi için çocuk, kimi için sadece hayatta kalmak. Benim için hepsi. İlk başta sadece birkaç gün idare ederim sandım… Ama sonra günler, haftaları geçti. Müşteriler değişir, yüzler değişir ama ben hep aynı kalırım: Suskun, yorgun, görünmeyen biri. Arada biri çıkıp insan olduğumu hatırlatır—bir sıcak çay, bir “iyi misin?&... okumaya devam et

Trabzon'un yemyeşil dağlarıyla çevrili sahil kasabasında, hayat sakin bir tempoyla devam ediyordu. Zeynep, Trabzon'un merkezine oldukça yakın olan bir kasabada yaşamaktadır. Şehirden uzak, doğayla iç içe bir yaşamı tercih etmişti. Zeynep, küçük bir spa salonunda masaj terapisti olarak çalışıyordu. Her gün, kasabaya gelen insanlara huzur vermek için en iyi şekilde hizmet vermeye çalışıyordu. O, insanların kaslarını rahatlatan ve zihinlerini dinlendiren bir masajın gücüne inanıyordu. Bir gün, kasabaya iş için gelen bir adam, isminin Emre olduğunu söyledi. Yorgun bir şekilde spa salonuna girdi. "Biraz rahatlamaya ihtiyacım var," dedi. Zeynep, ona gülümseyerek yer gösterdi ve terapisine başlamadan önce, her şeyin yolunda olduğundan emin olmak istedi. Emre, birkaç gün önce başladığı yoğun iş temposunun ardından adeta tükenmişti. Zeynep, ona saki... okumaya devam et
Bolu’nun küçük ama huzur dolu ilçesi Kıbrıscık’a sadece doğa kaçamağı yapmak için gitmiştim. Sessizliğin ve yeşilin içinde zaman duruyordu...
Trabzon Arsin’de sıradanlıktan uzak, kaliteli ve özel anlar yaşamak isteyenler için doğru adrestesiniz. Kendine güvenen, bakımlı ve samimi bayan...
Karadeniz’in sahil kokulu ilçesi Akçaabat’ta, sıradanlıktan uzak bir yakınlık deneyimi mi arıyorsun? Trabzon Akçaabat eskort
Adı: Buse Boy: 1.64 cm Saç: Kestane rengi, omuz hizasında, fönlü Göz: Kahverengi Vücut tipi: Minyon, dolgun hatlı T...
Akçaabat'ın kalbinde, bedeninizi ve ruhunuzu yenileyecek bir deneyime hazır mısınız? "Akçaabat Masaj Salonu – Rahatlama Zamanı" ol...