Ben adımı vermeyeceğim. Gerek de yok zaten. Bu şehirde beni tanıyan da var, tanımak istemeyen de… Trabzon’un dar sokaklarında, geceleri daha sessiz olan kaldırımlarında yürürken kimseye görünmemeye çalışırım. Ama yine de fark edilirim. Çünkü kadın olduğum için değil, “hayat kadını” olduğum için.
Kimseye hesap vermek zorunda değilim ama anlatmak istedim. Bu yola mecbur kaldım demeyeceğim—mecburiyetin binbir hali var. Kimi için borç, kimi için çocuk, kimi için sadece hayatta kalmak. Benim için hepsi. İlk başta sadece birkaç gün idare ederim sandım… Ama sonra günler, haftaları geçti.
Müşteriler değişir, yüzler değişir ama ben hep aynı kalırım: Suskun, yorgun, görünmeyen biri. Arada biri çıkıp insan olduğumu hatırlatır—bir sıcak çay, bir “iyi misin?” bile yetiyor bazen. Ama çoğu zaman, sadece bir gölge gibi geçerim hayatların içinden.
Trabzon’un gecesi soğuktur. Hele bir de ruhun yorgunsa… O soğuk daha da derine işler. Ama ben hâlâ buradayım. Yaşıyorum, direniyorum, bir şekilde tutunuyorum. Belki bir gün başka bir hayat mümkün olur, kim bilir?
Güzel huylu ve sempati seviyesi bir hayli yüksek olan
Ben bu işi yaparken çok insan tanıdım. Kimi konuşmaz, kimi dokunmaz, kimi gözlerime bile bakmazdı. Ama geçen ay bir adam geldi. Diğerlerinden farkl...
Boy: 1.66 cm Saç: Kıvırcık, kestane tonlarında ombre Göz: Kahverengi Vücut tipi: Minyon, kıvrımlı hatlara sahip Ten: Süt b...
Trabzon’un sahile yakın, modern ve huzurlu semtlerinden biri olan Bostancı, artık sadece konumuyla değil, sunduğu özel buluşmal...
Karadeniz’in huzur veren kıyılarından biri olan Of, şimdi sadece doğal güzellikleriyle değil, sunduğu özel anlarla da dikkat çe...